Nawożenie zbóż

W nawożeniu zbóż ozimych bazowy wpływ na plon odgrywa pierwsza dawka azotu używana wiosną. To od niej może zależeć przede wszystkim ilość źdźbeł, w konsekwencji obsada kłosów, jaka w największym stopniu odgrywa wpływ na plon ziarna.

Pszenica ozima jest zbożem o raczej bogatych wymaganiach wodnych oraz reaguje spadkiem plonu w latach o mniejszej ilości opadów, głównie na lżejszych glebach. Znaczne wymogi wodne wypadają od fazy krzewienia do finiszu fazy strzelania w źdźbło, za to dla niektórych rodzajów do zaczątku kwitnienia. Nadmiar wody sprzyja wzrostowi infekcji grzybowych a oprócz tego obniża jakość ziarna. Pszenica zawiera dość duże uwarunkowania cieplne podczas całego okresu wegetacji. Słoneczna jesień wpływa na wzrost mrozoodporności.

Lubi ciepłą jesień, krótką zimę a także wczesną, słoneczną wiosnę i co więcej równomierne, korzystne opady. Pszenica nie reaguje prawidłowo na nawożenie przez obornik bydlęcy, wówczas utrudnione jest prowadzenie roli pod siew. Nawożenie azotem zaleca się stosować wczesną wiosną, z chwilą ruszania wegetacji pszenicy. Wypada pamiętać o tym, że zboża ściągają najwięcej, bo więcej niż 70% azotu od fazy krzewienia do fazy rozpoczęcia kłoszenia, przeto dawki azotu wypada użytkować doglebowo w 2-3 terminach. Nie wypada stosować się jednorazowo więcej jak 60 kg/ha azotu. Pszenicę ozimą zaleca się nawozić wiosną dawką prawie 20-25 kg azotu na niejedną przewidywaną tonę ziarna, już po uwzględnieniu możliwych zasobów glebowych.

Odpowiednie nawożenie fosforem i potasem wzmaga odporność pszenicy ozimej na choroby, mróz, niedobory wody a ponadto wyleganie. Decyduje również o błyskawicznym wypełnieniu ziarna i równomiernym dojrzewaniu.